دلم تنگ است اين شب ها يقين دارم كه مي داني

 صداي غربت تن را از احساسم تو مي خواني

شدم از درد تنهايي گلي پژمرده و غمگين

كه دردم را تو مي داني

 ميان دوزخ عشقت پريشان و گرفتارم

 چرا اي مركب عشقم چنين آهسته مي راني؟

 تپش هاي دل خسته چه بي تاب و هراسانند

به خون آغشته اي اي دل،عجب امشب پريشاني!

همواره قلب بيمارم به ياد تو شود روشن

چه فرقي مي كند اما تو كه اين را نمي داني